nach Friedrich Hölderlin, Hälfte des Lebens
Ξανθοῖσ’ ἀπίοισι κρέμηται
καὶ πλέ’ ἀγρίων ῥόδων
ἤπειρος εἰς λίμνην,
ὦ καλοὶ κύκνοι,
μεθύονές τε φιλήμασι
λιμνίζετε κεφαλὴν
καθ’ ἁγιονήφον ὕδωρ.
καὶ πλέ’ ἀγρίων ῥόδων
ἤπειρος εἰς λίμνην,
ὦ καλοὶ κύκνοι,
μεθύονές τε φιλήμασι
λιμνίζετε κεφαλὴν
καθ’ ἁγιονήφον ὕδωρ.
Οἴμοι, ποῦ λάβω, ἢν
πάρῃ χειμὼν, ἄνθεα, καὶ ποῦ
ἥλιον,
σκιάν τε γῆς?
Τείχε’ ἐστήκεεν
ἀφόνως καὶ ψυχρῶς, ἐν ἀνέμῳ
σημεῖ’ ἠχέει.
πάρῃ χειμὼν, ἄνθεα, καὶ ποῦ
ἥλιον,
σκιάν τε γῆς?
Τείχε’ ἐστήκεεν
ἀφόνως καὶ ψυχρῶς, ἐν ἀνέμῳ
σημεῖ’ ἠχέει.