Nacht

nach Vālmīki, रामायणम्
गतो ऽर्धरात्रः काकुत्स्थ कथाः कथयतो मम ।
निद्रामभ्येहि भद्रं ते मा भूद्विघ्नो ऽध्वनीह नः ॥ १४ ॥
Rāma, es ging die mitternacht
vorbei, da ich geschichten spann.
Zum schlaf geh hin, sei wohl, es sei
kein hindernis auf unserm weg.
निष्पन्दास्तरवः सर्वे निलीना मृगपक्षिणः ।
नैशेन तमसा व्याप्ता दिशश्च रघुनन्दन ॥ १५ ॥
Die bäume alle unbewegt,
gazellen, vögel ruhen auch.
Von dunkelheit der nacht erfüllt
sind, Rāma, auch die himmel all.
शनैर्वियुज्यते संध्या नभो नेत्रैरिवावृतम् ।
नक्षत्रतारागहनं ज्योतिर्भिरवभासते ॥ १६ ॥
Sacht spaltet sich die dämmerung,
der himmel – augengleich bedeckt –
gestirn-und-meteorendicht
strahlt er von sternenlichterschein.
उत्तिष्ठति च शीतांशुः शशी लोकतमोनुदः ।
ह्लादयन्प्राणिनां लोके मनांसि प्रभया विभो ॥ १७ ॥
Da geht er auf mit kaltem strahl,
der mond, der weltendunkel scheucht,
erfreut der lebewesenwelt
mit glanz die geister, Rāma-fürst.
नैशानि सर्वभूतानि प्रचरन्ति ततस्ततः ।
यक्षराक्षससंघाश्च रौद्राश्च पिशिताशनाः ॥ १८ ॥
Nun kommen auch die wesen all
der nacht zum vorschein hier und dort.
Gespenster-, unhold-scharen sind’s
und wilde, fleischverzehrende.